تا چند عمـــــر در هوس و آرزو رود        

 ای کاش این نفس که بر آمد فرو رود

مهمـــــان سراست خانه دنیا که اندرو        

یک روز این بیاید و یک روز او رود

بر کام دل به گــــــردش ایام دل مبند          

کاین چرخ کج مدار نه بر آرزو رود

آن کس که سر به جیب قناعت فرو نبرد    

  بگـــــــــذار تا به چاه مذلّت فرو رود

از بهر دفع غـــــم به کسی گر بری پناه       

 هم غـــــم به جای ماند و هم آبرو رود

آن آبرو چو جوی بوَد رنج و غصه ،سنگ    

 سنگش به جای ماند و آبش ز جو رود

ای گل به دست مال ِهوس پیشگان مرو      

 مگذار تا زدست تو این رنگ و بو رود

 کردیم هر گنــــاهی و از کرده غافلیم            

  ای وای اگر حدیث گنه رو به رو رود

  امروز رو نکرد به درگـــاه حق، سنا          

  فردا به سوی درگه او با چه رو رود